De Tweelingziel of Twinflame

Ik krijg de vraag of ik een stuk over Tweelingzielen wil schrijven. Poeh, dit onderwerp heb ik lang uitgesteld. Kuier wat rond en besluit even te  gaan zitten. Hiervoor wil ik de tijd te nemen om er eens goed over na te denken. Durf ik echt te zeggen wat ik dagelijks in de praktijk tegenkom over dit onderwerp? Durf ik me echt zo kwetsbaar op te stellen dat ik tegen veel spirituele schenen schop en op behoorlijk wat weerstand kan rekenen? Ik krijg een glimlach op mijn gezicht, ben nog nooit een confrontatie uit de weg gegaan, dus waarom zou ik dat dit keer wel doen? Komt ie, komt ie, komt ie dan!

In den beginne…

Dit is een van de eerste zinnen die je in de Bijbel kunt vinden, en juist als het gaat over een antwoord als Tweelingzielen of Twinflames zijn deze woorden heel erg toepasselijk.

Wat is een Tweelingziel?

In de literatuur en op heel veel websites van collega’s is terug te vinden dat de Tweelingziel is ontstaan door de splitsing van een androgyne ziel (onzijdig, zowel man als vrouw), die zich uiteindelijk afzonderlijk in een mannelijk en vrouwelijk deel heeft opgesplitst.
Deze zielen gingen ieder hun eigen weg om ervaring op te doen in aardse lichamen en uiteindelijk komen ze weer samen om te versmelten met elkaar.

‘Gelukkig’ is er ook binnen de spirituele wereld verwarring over want er is ook een groep mensen die zeggen; ‘Nee, een Tweelingziel bestaat niet, de juiste benaming is Twinflame.’ Dit, om de verwarring over het onderwerp nog een beetje groter te maken…
 

Wat is een Twinflame?

Een Twinflame is ontstaan door het voortdurend opsplitsen van een ziel. Deze ziel is steeds verder opgesplitst, waardoor er twee, vier, acht, zestien enzovoorts, uit de oorspronkelijke vlam zijn ontstaan.

Waarom geloven we massaal in een mooi maar onhaalbaar, en daarom vreselijk sprookje?

Eigenlijk zou je er zelf eens goed over na mogen gaan denken voor je überhaupt nog maar de gedachte aanneemt dat die ene persoon op wie jij knetterverliefd bent, jouw zielsverwant of nog vijftig keer zo sterk, je Tweelingziel of Twinflame is. Je bent verliefd, WOW, je wereld staat even stil en je voelt je geweldig. Je hebt een roze bril op en dus is er sprake van een vorm van een tijdelijke bewustzijnsvernauwing, Maar hè, wat maakt het uit want het leven is prachtig toch? Is dat gegeven op zich al niet voldoende? Waarom moet er per se een sausje overheen worden gegoten, zodat het nog onbegrijpelijker en in sommige gevallen ongrijpbaarder wordt? Stel je voor dat die man je afwijst en dat dit je continue pijn en verdriet doet, is het dan nog steeds je Tweelingziel? Of kom je tot de conclusie dat de man achteraf toch niet goed bij je karakter bleek te passen als je hoopte?

Het kan een mooie gedachte zijn, omdat het een geweldige ervaring zou kunnen zijn als je iemand tegenkomt bij wie er die herkenning is. Het kan een vreselijk pijnlijke gedachte zijn als je erachter komt dat de ander niet voldoende gevoelens heeft om voor een leven samen met jou te kiezen. Waarom kunnen we de ander niet het beste gunnen en hem de liefde van zijn leven toewensen? Omdat we het willen, echt voor onszelf willen hebben. Hebben, dat is ons kernwoord. Let alleen al op het woord lief-hebben. Is dat niet hartstikke verkeerd gekozen? Dat is niet wat onvoorwaardelijke liefde is die zielenpartners elkaar echt oprecht gunnen, dat is liefde als vervulling van wat jij zelf mist. Kunnen we met zijn allen niet inzien dat de liefde mooi is, en dat je – als je geluk hebt –, een partner hebt die veel om je geeft en dat jullie liefde bijzonder is zonder alle mambo jambo erbij te halen?

Liefde gaat nooit om wat de ander je niet geeft, maar om wat jij jezelf niet gunt. En dat is best direct, maar liefde gaat over niemand anders dan om jou. Geeft het je niet veel meer rust om te accepteren wat je niet veranderen kunt, dan jezelf steeds voor de gek te blijven houden met de hoopvolle gedachte dat je twinsoul wel ooit een keer voor je je gaat kiezen? Het leven is bedoeld om te leven, om ervaring op te doen, en ook teleurstellingen horen erbij. Dat is niet leuk, het is behoorlijk pijnlijk omdat je geconfronteerd wordt met afwijzing. Toch kan ik je vertellen dat je door het delen van liefde steeds meer van jezelf zult gaan houden. Waarom? Omdat liefde compleet maakt, zelfliefde wel te verstaan.
‘Feit is, dat wanneer we verliefd zijn, we een behoorlijk roze bril opzetten en dingen mooier en meer bijzonder maken dan ze in de werkelijkheid zijn. We zoeken het buiten onszelf bij de ander, maar het ervaren van liefde zit uitsluitend in jezelf.’

Ik heb nog zo’n mooie term voor je; tussen Tweelingzielen is er Versmelting en Onvoorwaardelijke Liefde.

Uhm… we hebben het dus over het woord onvoorwaardelijk hè? Mooi, hou die term vooral even goed vast. Want onvoorwaardelijk betekent dus ook dat je nog steeds van hem blijft houden, ook als hij voor iemand anders kiest? Of wil je hem dan toch in je leven ‘hebben en houden’ en ben je jaloers als hij toch voor iemand anders dan jou blijkt te kiezen? Geloof me, been there done that, het is te doen maar moeilijk, heel erg moeilijk, met name omdat je geconfronteerd wordt met het stukje ‘vervulling/invulling van je eigen behoeftes’ waar jij al die tijd zo op hebt gehoopt. Het gaat namelijk helemaal niet over de ander maar over jou. Wat jij hoopt van de ander te krijgen, te vervullen, in te vullen, op te vullen, enz. Je bent in je eigen valkuil gestapt door de liefde buiten jezelf te leggen want de ander moet jouw leven mooi maken. Fout… Maak zelf je leven mooi en dan is de ander daar een prachtige aanvulling op. Doe je dat niet? Dan krijgt je te maken met je eigen innerlijke demonen, want volgens jou hoort hij bij jou te zijn, maar voorlopig zit hij toch echt op de bank bij iemand anders. Ah, je begrijpt het al en komt tot de conclusie dat hij afwijkt van zijn levenspad, en daarom niet doet wat de bedoeling is. Je blijft hopen dat hij ooit op een dag het licht ziet. Nee, dat doet hij niet, hij volgt slechts zijn eigen bestemming en niet de door jou ingevulde en gehoopte bestemming ter vervulling van jouw behoeftes. Snap je het nog?

Onvoorwaardelijke liefde betekent OPR(ECHT) van iemand houden, zonder dat je hem of haar per se in je leven wilt hebben. Dat je de ander oprecht vanuit je hart het allerbeste gunt met een open en liefdevol hart en mindset. Ik kan je met mijn hand op mijn hart vertellen dat dit verdomde moeilijk is, want je gaat door allerlei stadia als afwijzing, onvrede, onbegrip, jaloezie, en verzin verder maar welke andere negatieve emotie er voorbij komt. Maar… Als je dit proces aandurft en echt in de spiegel durft te kijken, dan kom je tot de conclusie dat ieder mens het recht heeft zijn eigen bestemming te kiezen, met of zonder jou in zijn leven.

Versmelting

Over dit woord kan ik ook erg kort zijn. Versmelting tussen twee zielen kan voor een paar momenten. Tantra is hier bijvoorbeeld een heel erg mooi middel voor, maar dan nog vindt dit moment slechts tijdelijk plaats. Na deze waanzinnige ervaring knal je weer terug in je eigen lichaam en in je eigen leven. Ook hier geldt dat het om jouw persoonlijke ervaring gaat. Ik ken mensen die jarenlang op zoek zijn gegaan naar dat ene speciale gevoel wat ze bij die ene speciale persoon hebben gehad. Geloof me, het komt nooit meer terug op die manier zoals het eerder was. Geniet van de ervaring, stop hem in een kastje in je hart, wees vooral heel erg dankbaar, maar blijf geen dolende op zoek naar de pot met goud aan het einde van de regenboog want daar is slechts klatergoud te vinden.

Verliefdheid is prachtig maar laat het zijn voor wat het is en plak er geen woorden of allerlei ingewikkelde labeltjes aan vast. Je maakt het jezelf onnodig moeilijk en waarom zou je dat doen? Heeft de ander ook een verliefd gevoel bij jou? Prachtig, deel wat er te delen is en wees samen blij met deze situatie. Wil/kan/durft de ander niet? Liefde hoeft niet te wachten, liefde is er of niet. Accepteer wat je niet veranderen kunt, neem je verlies, en leer dat je niet alles kunt krijgen wat je wilt hebben, een prachtig begrip als liefde is niet te hebben maar slechts te delen.

Geen idee welke romantische ziel het woord Tweelingziel heeft uitgevonden, het is wel jammer dat zoveel mensen geloven in deze lege bubbel. Verliefdheid is mooi, verliefdheid is prachtig maar het is altijd een persoonlijk gevoel van JOU, en ik hoop dat je er niet een labeltje aan verbindt dat de ander hetzelfde zou moeten voelen als jij. Liefde is een persoonlijk gevoel, wat voorkomt uit JOUW hart, en je kunt de ander niet opleggen hetzelfde te voelen als jij. Jij bent jij, en de ander is de ander. Overigens, ook nog een extra nadenkertje. Jij redeneert vanuit jouw westerse bewustzijn, heb je er ooit al eens over nagedacht dat het begrip ‘liefde, zielsverwantschap, tweelingzielen’ in andere landen op een totaal andere manier geïnterpreteerd wordt dan hoe jij het ziet?

Ik wens je mooie gedachten maar vooral heel veel zelfliefde toe, des te meer heb je met anderen te delen…

Liefs Yve